कुठे भैरवनाथाचे देऊळ, कुठे वाघजाईचं ठाणं. कुठं क्षेत्रपाल खंडोबाचं राऊळ तर कुठे पिराचं स्थान. कधी शिवाचं लिंग तर कुठे मरीआईची घुमटी. शिवाची तर कपर्दिकेश्वर, कुकडेश्वर, रायरेश्वर, जगदीश्वर अशी कैक रुपे. शक्तीही मेंगाई, शिरकाई, पद्मावती, भोराई, शिवाई अशा नानाविध रुपात. बलशाली मारुती तर प्रत्येक किल्ल्यावर कुठे ना कुठे आहेच. हरेक दरवाजावर गणेश विराजमान झालेले. कधी या देवतांना नुसतेच शिळास्वरुप लाभले, कधी अर्धवट घडवलेला तांदळा, कधी अतिशय सुबक वज्रालंकित अष्टभुजाधारी मूर्ती. कधी या दैवतांना नुसतीच कपार लाभली, कधी कातळाच्या भिंतीत मारुतीरायांना कोरुन काढले. कधी अमृतेश्वरासारखे शिल्परुपी रत्नजडित राऊळ त्यांच्यासाठी कुणी अनामिकाने निर्मिले तर कुणी नुसतीच घुमटी बांधली. काहींच्या पदरात निळ्याशार अंबरानेच कळस धरला आणि पर्जन्यरुपी जलधारांचा अभिषेक घडवला.