अरे आकाशीच्या नभा,
नकोय निळे आकाश,
नकोत कापशी ढग,
नकोत असे संध्यारंग,
नकोत अंदाज, नकोत आडाखे,
नकोत क्षितिजावर चाहुली,
कितीक देशील आता हुली,
नकोत नुसत्याच हुरहुरी.

बघ ना तूच,
रान कसेबसे राहिलेय तगून,
डोळेही शिणले वाट बघून,
ढगही चालले निघून,
जीवाला घोर राहिलाय लागून
काय मिळतंय तुला असे वागून?

आता तरी येशील?
तहान भागवशील?
दचकावून जागवशील?
अंगणात बरसशील?
तीन-तीन दिवस लागून राहशील?
मूग-बाजर्‍या तर गेल्या,
पोटापुरती ज्वारीतरी पेरु देशील?