मराठीत ब्लॉग्ज वाचता यायला लागले आणि त्यानंतर काही काळाने लिहिताही यायला लागले. साधारण जून २००९ मध्ये पहिली मराठी पोस्ट लिहिली होती. मी फिदा आहे नावाची. त्याचा पुढचा भागही लागोपाठ प्रकाशित केला. त्यापूर्वी फक्त उसन्या इंग्रजीत ब्लॉग लिहायचो, काही बरे वाईट फोटो काढायचो आणि ते ब्लॉगवर लावायचो. पण मराठी टायपिंग जमायला लागले आणि नंतर हळुहळू शब्दांनाही धुमारे फुटले. पुढे बर्‍याचशा पोस्ट मराठीत लिहायचा चंग बांधला. त्यात आपल्या भुंग्याने मदत केली. रोज येऊन त्याचा ब्लॉग वाचायचो. हळूहळू ओळख वाढली आणि चॅट करायला लागलो. मग त्याच्या ब्लॉगच्या ट्रिक्स, टेंप्लेट्स समजायला लागले. विजेट कसे लावायचे हेही कळले. त्याच्याकडून महेंद्र कुलकर्णींची ‘काय वाट्टेल ते’ ओळख झाली. सुंदर हस्ताक्षरवाल्या सोमेशचा ब्लॉग सापडला. आदितीचा मोगरा फुलला. मिपा, उपक्रम, मनोगत कडे जाऊन वाचायचो. एखाद दोन लेख लिहिलेही. पण तिथे सकस चर्चेबरोबर एकमेकांची खेचण्यातच जास्त इंटरेस्ट. लवकरच तो उत्साह मावळला. मराठीब्लॉग्ज.नेटवर जाऊन यादी काढली. माझ्या आवडीच्या विषयांवर लिहिणार्‍या ब्लॉग्जची. एक एकापाठोपाठ एकेक रीडरमध्ये ऍड केले. प्रत्येक ब्लॉगरशी पर्सनली ओळख होत गेली.
अनिकेतच्या ब्लॉगवर मराठी रहस्यकथा वाचल्या. तशी कधी आपल्याला बापजन्मात जमणार नाही म्हणून प्रत्येक कथेसरशी त्याच्यावर जळत होतो. विशाल तेलंग्रे औरंगाबादेहून किल्ला लढवत होता. कॉलेजच्या फर्स्ट इयरला असूनही त्याला ब्लॉगचं सगळं येतं म्हणून त्याचा हेवा. सगळ्यांशी एकदा भेटावे असे वाटून गेले. हे स्वप्न पहिल्या मराठी ब्लॉग मेळाव्याने प्रत्यक्षात आणले. स्टार माझा, सकाळ आणि इतर मिडियाशी जवळून ओळख झाली. मेळाव्याच्या निमित्ताने भुंगा, अनिकेत, विक्रांत यांच्या ओळखी आणि प्रत्यक्ष भेटी झाल्या. ब्लॉगर्सबद्दल first impression असे काहीसे होते.
भुंगा: अरे… केवढा मोठा (वयाने आणि शरीराने) आहेस तू… मी आपला माझ्या साईझचा अझ्युम करत होतो. पण नंतर माझा चांगला मित्र झाला. खूप गप्पा मारल्या आणि बर्‍याच आयुष्याच्या गोष्टी शेअर केल्या.
अनिकेत: कसली तरी भारीतली सायकल घेऊन आला होता. उगाच पुणेरी शब्द फेकत बोलायचा. फोटोग्राफीबद्दल विशेष प्रेम होते.
विक्रांत: एकदम सेलेब्रिटी व्यक्तिमत्त्व दिसतंय. खूप सारं प्रासादिक बोलतो. माझ्या डोक्यावरुन जाणारं.